در این تیره ترین شب

    -این بی ستاره و بی ماه-

               که آن را به حقیقت پایانی نیست

آنقدر به افق خیره خواهم ماند

          تا آفتاب که سر برآمدنش نیست

                                        -از شرم نگاه من-

                                                                  برآید

حتی ...

       اگر دیگر نوری برای افشاندنش باقی نباشد!