این تنها منم که میروم
بقیه می مانند و باز آزارت می دهند...
و تو باز هم فکر می کنی
که دیگرانی اجیر من بودند
و تو در بند دیگرانی اسیر من بودی...
پی نوشت: این شعر در پاسخ به دلتنگی۴ توسط فرزاد (ایلیا) نوشته شده. دریافت پاسخ به یک نوشته برای من به اندازه یک نامه غیرمنتظره شیرین است.